نقد و بررسی شبهه عدم ولادت حضرت قائم از جانب بهائیت

نقد و بررسی شبهه عدم ولادت حضرت قائم از جانب بهائیت

یکی از شبهات بیان شده در مورد حضرت قائم علیه السلام توسط بهائیت عدم ولادت ایشان می باشد. در ادامه پاسخ این شبهه توسط حجت الاسلام علی فخرآور بیان می شود.

پاسخ شبهه

در پاسخ به این شبهه چند نکته حائز اهمیت است.

نکته اول: جریان ولادت هیچ شخصیتی، حتی انبیاء، رسل و ائمه ع جزء عقائد دین به حساب نمی آید، بلکه اصل ولادت و وجود ایشان مهم است. حتی در مورد ولادت حضرت خاتم۹ نیز این اختلاف بین شیعه و سنی وجود دارد، اما این اختلاف هیچ ضرری به اصل وجود مبارک ایشان وارد نمی کند.

نکته دوم: وجود روایات متواتر[۱] و غیر قابل خدشه از ولادت امام زمان ع در کتب معتبر[۲] است. به عنوان مثال مرحوم کلینی، پنجاه و دو روایت در باب ولادت حضرت[۳] و کسانی که امام را دیده‌اند[۴] و نص بر حضرت قائمf[۵] در کتاب شریف کافی نقل کرده است.

مرحوم ابن بابویه نیز در کتاب کمال الدین و تمام النعمه بیست و شش روایت در باب کسانی که حضرت قائم را مشاهده کرده‌اند[۶] را ذکر کرده است. همچنین آیت الله صافی گلپایگانی در کتاب «منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر ۴۲۶ روایت، دال بر ولادت حضرت را جمع آوری نموده است.

بنابراین وجود روایات متواتر و غیر قابل خدشه، جایی برای اصل شبهه باقی نمی گذارد.

نکته سوم: روایات ولادت حضرت قائم ع تنها از یک طریق نقل نگردیده است، بلکه روایت ولادت ایشان تنها از شش طریق توسط حکیمه نقل شده. ضمن اینکه از افراد دیگری[۷] همچون ابی جعفر عمری و ابوعلی خیزرانی و افراد دیگری نیز نقل گردیده است. علاوه بر اینکه وجود نازنین امام حسن عسکری ع نیز راوی این قضیه می باشند.[۸]

بنابراین صرف ادعای اختلاف چند روایت سبب اثبات مطلبی نمی شود و قائل به آن قطعا سخنی گزافه گفته است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[۱]. «روایت متواتر در اصطلاح «خبری است که سلسله راویان آن در هر طبقه به اندازه ای باشند که امکان توافق آنان برکذب به طور عادی محال باشد و خبر آنها موجب علم گردد». مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج ۱، ص ۸۹ -۹۰؛ شهید ثانی، الرعایه فی علم الدرایه، ص ۲۸٫

[۲]. مجلسی، محمد باقر، مهدی موعود، ج ۱، ص ۵۷۳٫

[۳]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۵۱۴٫

[۴]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۹٫

[۵]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸٫

[۶]. ابن بابویه، محمد بن على،‏ کمال الدین و تمام النعمه، ج‏۲، ص ۴۳۵٫

[۷]. ابن بابویه، محمد بن على،‏ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۴۳۱ تا ۴۳۴٫

[۸]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸ و ۳۲۹٫